Met de lift: ik zoek, ik zoek wat jij wel ziet

Mijn vingers tasten het metalen oppervlak af. Op zoek naar een oneffenheid; de knop waarmee de lift zich zal openen.  Als de knop gevonden is, wacht ik tot het moment waarop mijn geleidehond in beweging komt en laat merken dat we in kunnen stappen. Binnen tast ik eerst met mijn vrije rechterhand langs de wand. Op het station ben ik gewend dat het paneel met knoppen zich ongeveer in het midden  bevindt; bij dit station hoop ik op dezelfde logica.  Of de knoppen zich links of rechts bevinden, verschilt. Als ik rechts niet zo snel iets zie, tast ik links langs de wand en treffen mijn vingers een aantal knoppen. De deuren zijn ondertussen al achter mij gesloten en mijn tram kan ieder moment aankomen. Vluchtig verken ik het patroon aan knoppen en eventuele voelbare markeringen. Ik druk de bovenste knop in van een groep van twee knoppen boven elkaar. Een paar tellen later zet de lift zich in beweging. Dat is gelukt.

Wanneer ik uitstap op mijn bestemming parkeert mijn viervoetige maatje ons weer keurig voor de lift. Het tasten begint opnieuw. De knop om de lift te halen vind ik dit maal aan de linkerzijde; op een ander deel van de liftschaft. Binnen tref ik midden rechts niet dat lijkt op knoppen en ook rechts tref ik niets dat mij helpt om de lift in beweging te zetten. Terug naar rechts.  Eerst check ik of de knoppen op een andere hoogte zitten. Als dat niet zo is, vervolg ik mijn zoektocht meer naar rechts. Daar tref ik uiteindelijk het paneel met knoppen. Als ik in het ziekenhuis kom zoek ik wederom de lift. Ik wordt verwacht op de 2de etage. Ik weet inmiddels dat de knop om de lift te halen zich hier tussen de twee liften op borsthoogte bevindt. Als de lift zich opent vertelt een stem dat de lift naar boven gaat; dat is nuttige informatie. Samen stappen we de lift in. Ik weet nog dat het knoppenpaneel van de lift goede markeringen heeft.  Maar waar zat het ook alweer. Ik tast rechts midden, niets. Ik tast meer richting de deur, ook daar niets. Dan naar de andere kant. Ik baal ondertussen dat het zo vroeg is en er niemand anders in de lift staat die ik vriendelijk kan vragen even op het knopje te drukken. Ik ben blij dat de deuren zich al achter me gesloten hebben, dit ziet er echt niet uit. Na een tasttocht aan de linkerzijde van de lift vind ik het paneel. De juiste knop heb ik snel gevonden. In de korte rit naar boven vraag ik me werkelijk af waarom de panelen wel aangepast worden, er regelmatig gesproken informatie wordt gegeven in een lift maar waarom ontwerpers nog niet hebben bedacht dat het ook echt heel helpend zou zijn als de panelen op dezelfde plek zitten.


Martine

Martine Baadenhuijsen (1982) studeerde communicatie- en informatiewetenschappen en volgde een opleiding tot mediator. Ze specialiseerde zich in communicatie en samenwerking rondom mensen met een beperking. Vanuit haar onderneming MB3 ondersteunt ze mensen met een beperking en hun sociale omgeving. Met All inclusive at work helpt ze organisaties bij het succesvol inzetten van arbeidsbeperkten.

Ga naar de inhoud